Mięczak zakaźny

Mięczak zakaźny - co to jest?

Mięczak zakaźny to wirusowa choroba skóry o zróżnicowanym przebiegu, która u jednego będzie miała przebieg łagodny i szybko przemijający natomiast u niektórych będzie wymagać skomplikowanego i długotrwałego leczenia. Odpowiada za nią wirus DNA z rodziny pokswirusów, którymi prawdopodobieństwo zarażenia jest duże, a następuje to poprzez kontakty bezpośrednie z osobą zarażoną. Mięczak zakaźny atakuje najczęściej małe dzieci, które nie ukończyły 5. roku życia oraz młodzież. Co ważne, mięczak nie jest chorobą groźną, ale wiąże się z mało przyjemnymi dolegliwościami.

Leki i terapie w leczeniu mięczaka zakaźnego

Podstawowym, i zarazem najprostszym sposobem leczenia z punktu widzenia pacjenta jest terapia miejscowa. Polega ona przede wszystkim na nanoszeniu bezpośrednio specjalnie dobranej substancji czynnej na powstałe grudki. Mimo że wysypka utrzymuje się zazwyczaj kilka miesięcy i na ogół samoistnie znika, można podjąć pewne działania. Jednym ze skutecznych środków w walce z objawami mięczaka zakaźnego jest 5% roztwór wodorotlenku potasu. Preparat ten ma najczęściej postać płynu z pędzelkiem, którym nanosi się płyn na grudki. Aplikację powtarza się przez kilka dni, 2 razy dziennie, aż do pojawienia się widocznego zaczerwienienia, czyli stanu zapalnego. Dostępne preparaty zawierające w składzie roztwór wodorotlenku potasu to: SolphaDermol.

Oprócz leczenia niezabiegowego, czyli przy pomocy odpowiednich preparatów, do wyboru mamy również działania zabiegowe, wiążące się z mechanicznym lub laserowym usuwaniem grudek. Zastosowanie tych metod leczenia zapewnia, że efekty pojawią się zdecydowanie szybciej, gdyż zmiany usuwane są natychmiast. Do usuwania mięczaka zakaźnego stosuje się również:

• krioterapię przy użyciu ciekłego azotu,
• łyżeczkowanie,
• laseroterapia przy użyciu lasera CO2,
• elektroagulację.

Mięczak zakaźny - objawy

Czynnikiem wywołującym mięczaka zakaźnego jest wirus należący do grupy wirusów ospy – MCV, którego naukowcy dzielą jeszcze na dwa rodzaje (MCV-1, MCV-2). Zanim pojawią się pierwsze objawy mięczaka zakaźnego może minąć nawet pół roku od zarażenia, chociaż zwykle pojawiają się one już po około dwóch miesiącach. Zmiany skórne zlokalizowane są najczęściej na skórze tułowia, rąk, twarzy oraz narządów płciowych. Są to charakterystyczne guzki lub okrągłe zagłębienia w części środkowej i z czasem zwiększają się do około 2-10 mm średnicy. Zazwyczaj są bardzo jasne, lub w kolorze skóry, jednak nie swędzą i nie wiążą się z żadnymi innymi dolegliwościami. Innymi objawami mięczaka zakaźnego jest świąd skóry, nadkażenie bakteryjne w skutek drapania oraz dolegliwości bóle w okolicy zmian chorobowych. Problemem mogą okazać się również drobne blizny, które czasem pojawiają się po zniknięciu grudek i zagojeniu skóry. Dodatkowo należy pamiętać, że osoby, które mają wielu partnerów seksualnych, cierpią na atopowe zapalenie skóry lub mają znacznie obniżoną odporność organizmu muszą liczyć się na zwiększoną ryzyko zarażenia się wirusem.

Jako zapobiegać chorobie?

Niestety, z uwagi, że nie istnieje szczepionka na mięczaka zakaźnego, jednym sposobem na zapobieganie jego rozprzestrzeniania się jest zachowanie szczególnych zasad higieny osobistej. Osoba zarażona mięczakiem zakaźnym nie powinna używać tych samych rzeczy co domownicy (naczynia, sztućce, ręczniki). Warto również pomyśleć o odpowiedniej pielęgnacji skóry ciała emolientami i kremami o działaniu silnie nawilżającym i natłuszczającym.